Βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του

Nεκρός βρέθηκε στο δωμάτιο ξενοδοχείου ένας 64χρονος άντρας στα Λουτρά της Αιδηψού. Ο άτυχος άντρας διανυκτέρευσε στο ξενοδοχείο. Όταν ξημέρωσε και πήγε η καμαριέρα στο δωμάτιο, στην αρχή χτύπησε την πόρτα και δεν πήρε απάντηση.
Ανησύχησε και άνοιξε την πόρτα και τότε πάγωσε όταν είδε νεκρό τον τον 64χρονο. Στην συνέχεια ενημέρωσε τον διευθυντή του ξενοδοχείου και αυτός με την σειρά του την αστυνομία. Όσον αφορά τα αίτια του θανάτου γίνεται προανάκριση. Σύμφωνα με πληροφορίες μάλλον οφείλεται σε παθολογικά αίτια.


ΠΗΓΗ: evianews.com

ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΑΙΔΗΨΟΥ

Όταν το χθές συναντά το σήμερα και τ' όνειρο την πραγματικότητα...

Όνειρο το ταξίδι σε μνήμες επώνυμες της λουτρόπολης Αιδηψού ενός ολόκληρου αιώνα. Κάπου στα 1900 πίσω, με "ξεναγό" τον Σκιαθίτη συγγραφέα Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, και σήμερα περιδιαβαίνοντας στα ίδια κατατόπια των θρυλικών ξενοδοχείων και των αρχοντικών, των ιστορικών χώρων και των ιαματικών πηγών, με τρεις μικρές νεράιδες των Λουτρών, τη Μυρτώ, την Έλλη, τη Νεφέλη, να τραγουδούν ανέμελα τη χάρη της ζωής...

Στο Ληψό του 19ου αιώνα

Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, παιδί ακόμη, πρωτοεπισκέφτηκε το Ληψό -έτσι ήταν γνωστή η Αιδηψός κατά την Τουρκοκρατία- στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, για να γράψει αργότερα στο βιβλίο του "Με του βοριά τα κύματα":
"Μια σκάλα ξύλινη έξω εχρησίμευεν εις αποβάθρα... Παραπάνω ακόμη, εις το κέντρον του αναβράζοντος επιπέδου, εγαλάνιζεν ένα τετράγωνον οικοδόμημα, πέτρινον και χθαμαλόν ως περιτοίχισμα ασκητηρίου, με μικρά σπιτάκια κατά σειράν και με καλύβας ποιμενικάς εκ βρύων πλατανοκλάδων".

Ύστερα από μερικές δεκαετίες, στις αρχές του 20ου αιώνα, που ο Σκιαθίτης συγγραφέας ξαναεπισκέφθηκε την Αιδηψό, εντυπωσιάστηκε από τη μεταμόρφωσή της:
"Η πρόοδος και ο πολιτισμός έχουν μεταβάλει τώρα την κατηφή εκείνην έκτασιν εις μίαν δροσεροτάτην και εύμορφον κωμόπολιν, ευτυχών ενοίκων του θέρους... Τα πέτρινα και πλατανοσκεπή εκείνα καλυβάκια αντικατέστησαν ήδη λαμπρά οικοδομήματα. Μέγαρα ξενοδοχείων πολυώροφα και πολυμερή, και άλλαι οικοδομαί νεώταται, προς ενοικίασιν, με εξώστας και ταράτσας και αυλάς, διηρημέναι εις δωμάτια ευάερα και ευπρεπή...".

"Αι θέρμαι του Σύλλα": Το λαμπρότερο στολίδι των Λουτρών

Το παλαιότερο και μεγαλοπρεπέστερο ξενοδοχείο, χτισμένο στα 1898, είναι το ονομαζόμενο "Αι θέρμαι του Σύλλα", που δεσπόζει στο δυτικό συνοικισμό της λουτρόπολης. Και σημείωνε στις αρχές του 20ου αιώνα ο Μωραϊτίδης:
"Θεμελιωτής και οικιστής του ωραίου αυτού συνοικισμού υπήρξε το μέγα και λαμπρόν οικοδόμημα του Τομπάζη, εν ω εγκαθιδρύθη και το ονομαστόν ξενοδοχείον "Αι θέρμαι του Σύλλα" με όλας τας αναπαύσεις και την ευρυχωρίαν, με αποβάθραν ιδίαν, όπου τας νύκτας του θέρους, υπό το άπλετον φως των λαμπτήρων και των φανών, συγκεντρούται όλος ο ευμαρώς απολαμβάνων των λουτρών του κόσμος του έξω ελληνισμού".

Μετά από 110 και πλέον χρόνια, το ξενοδοχείο αυτό παραμένει το λαμπρότερο στολίδι των Λουτρών. Μόνο για μια πενταετία είχε τεθεί εκτός λειτουργίας (πριν από περίπου 25 χρόνια), όταν πουλήθηκε από την οικογένεια Κόρκα στους Αναστασόπουλο και Καράτζιο. Οι νέοι ιδιοκτήτες προχώρησαν σε ριζική ανακαίνιση του κτηρίου, προσθέτοντας και νέες πτέρυγες, έτσι που σήμερα οι "Θέρμαι Σύλλα" είναι ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο 5 αστέρων και ένα από τα τρία καλύτερα εξειδικευμένα κέντρα λουτροθεραπείας στην Ελλάδα.

Με τη Μυρτώ και τη Νεφέλη, θαυμάσαμε την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του κτηρίου, αλλά κρυφοκοιτάξαμε και την πολυτέλεια της αίθουσας υποδοχής, ίσως και λίγο αδιάκριτα, μέχρι που οι δύο ευγενέστατοι θυρωροί μας "προέτρεψαν" να απομακρυνθούμε...

"Ηράκλειον": Η κορωνίδα της βραχώδους ακτής

Το αμέσως παλαιότερο (μετά το "Θέρμαι Σύλλα") ξενοδοχείο είναι το "Ηράκλειον", χτισμένο στα 1901 από την οικογένεια Μάλλιου, στην οποία ανήκε και το γνωστό "Κόκκινο Σπίτι" της Χαλκίδας. Ο Μωραϊτίδης το περιέγραφε τότε ως εξής:
"Μέγα νεόκτιστον ξενοδοχείον, επί των αποτόμων πετρών της παραλίας εσφηνωμένον, με πάμπολλα δωμάτια και ωραίας ταράτσας, και άλλους κύκλω περιπάτους ανθοφόρους και δροσερούς, κάτωθεν των οποίων θραύονται τα κύματα με βόμβον τρικυμίας...".
Εδώ και σχεδόν 15 χρόνια, το "Ηράκλειον" έχει κλείσει, αλλά υπάρχει η προοπτική ανακαίνισης και επαναλειτουργίας του, όπως με πληροφόρησε η κα Τασία Μάλλιου, συνιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου μαζί με τον αδελφό της. Στη σύντομη κουβέντα μας, αναφέρθηκε η κα Μάλλιου και στις μέρες της παλιάς δόξας του ξενοδοχείου, τότε που πολλές μεγάλες προσωπικότητες διέμεναν συχνά εκεί, όπως για παράδειγμα ο ποιητής Κωστής Παλαμάς, που αγαπούσε ιδιαίτερα να κάθεται να γράφει στο κιόσκι του κήπου, απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα προς τη δύση.
Η Μυρτώ και η Νεφέλη, διασχίζοντας τη μεγαλοπρεπή σάλα, πέρασαν στην πίσω πλευρά του ξενοδοχείου, για έναν περίπατο στον πανέμορφο κήπο, με το βλέμμα πλημμυρισμένο ανταύγειες από το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα των Λουτρών.

"Στάδιον": Ένας αιώνας αδιάκοπης λειτουργίας
"Κάτω εις τους βράχους της ακτής", όπως σημείωνε ο Μωραϊτίδης, λίγα χρόνια μετά από το "Ηράκλειον" και σε πολύ μικρή απόσταση από αυτό, χτίστηκε το "Στάδιον", ένα ακόμη λαμπρό και γεμάτο μνήμες ξενοδοχείο των Λουτρών। Το λευκοντυμένο "Στάδιον", μικρότερο σε μέγεθος από τα δύο προηγούμενα και σχετικά λιτό ως κτήριο, βρίσκεται καναδυό δεκάδες μέτρα ψηλότερα από τη θάλασσα στο άκρο της βραχώδους ακτής και, από την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα, λειτουργεί ανελλιπώς έως σήμερα. Όπως και από το "Ηράκλειον", η θέα είναι το ίδιο υπέροχη προς τη δύση, την παραλία των Λουτρών και τον Ευβοϊκό.
Όσο η Μυρτώ ρέμβαζε στην ακροβραχιά, η Νεφέλη έπιασε κουβέντα με την κεφάτη μπουκαμβίλια πλάι στην είσοδο του ξενοδοχείου।

"Κασταλία": Από την αίγλη στη φθορά

Τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα ανεγέρθηκε χαμηλότερα στην ακτή, κάπου δύο εκατοντάδες μέτρα βορειοδυτικά από το "Ηράκλειον" και το "Στάδιον", το ξενοδοχείο "Κασταλία", το οποίο αργότερα λειτούργησε ως Κέντρο Λουτροθεραπείας Αναπήρων Πολέμου (Κ.Λ.Α.Π.). Πριν από περίπου 25 χρόνια, το Κ.Λ.Α.Π. μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο "Αι Πηγαί" και η "Κασταλλία" τέθηκε από τότε εκτός λειτουργίας.
Σήμερα, το τεράστιο αυτό κτήριο ανήκει στον Δήμο και είναι παραδομένο στην ανελέητη φθορά του χρόνου, παρουσιάζοντας εξωτερικά και εσωτερικά ένα θέαμα θλιβερό. Κρίμα... ψιθύρισε πικραμένη η Μυρτώ.

"Υδροθεραπευτικό Κατάστημα": Το κομψοτέχνημα με την αρχαία πηγή

Δυτικότερα της "Κασταλίας" και αρκετά κοντά στο "Θέρμαι Σύλλα", είναι χτισμένο από τις αρχές του περασμένου αιώνα το "Υδροθεραπευτικό Κατάστημα του Δήμου" ή "Δημοτικό Κέντρο Λουτροθεραπείας", το οποίο μνημονεύει ο Μωραϊτίδης ως "ωραιότατον κτίριον, ημικυκλικόν, κείμενον άνωθεν του μεγάλου ξενοδοχείου Τομπάζη".

Στο πράγματι πανέμορφο υδροθεραπευτήριο χρησιμοποιούνταν τα ιαματικά νερά μιας αρχαίας φυσικής πηγής, που της δόθηκε το όνομα "Πηγή της βασιλίσσης Όλγας". Η λειτουργία του "Καταστήματος", όμως, έχει διακοπεί εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες. Ωστόσο, παρά τα έντονα σημάδια της εγκατάλειψης, το οικοδόμημα διατηρεί ακόμη αρκετά στοιχεία από την παλαιά γοητεία του και, όπως πληροφορήθηκα, υπάρχει η πρόθεση από το Δήμο να συντηρηθεί και να αποκατασταθεί πλήρως, για να αξιοποιηθεί στο μέλλον ως μουσείο. Μακάρι, ευχήθηκε χαμογελώντας η Νεφέλη. Μα πότε άραγε; αναρωτήθηκε η Μυρτώ...

"Λουτρά του Σύλλα": Ένα πολύ ιδιαίτερο μνημείο της Ρωμαϊκής εποχής

Ανηφορίζοντας πίσω από το Κέντρο Λουτροθεραπείας και προχωρώντας λίγο πιο πάνω από το ναό των Αγίων Αναργύρων, φτάνουμε στη λεγόμενη "Σπηλιά του Σύλλα", που είναι το ίδιο γνωστή και ως "Λουτρά του Σύλλα". Αυτό το πολύ ιδιαίτερο μνημείο δεν θα μπορούσε βεβαίως να διαφύγει της προσοχής και του Μωραϊτίδη, ο οποίος έγραφε τότε:
"Μέχρι σήμερον δε, σώζεται ακόμη αρχαίον θολωτόν οικοδόμημα, περί τον ναΐσκον των Αγίων Αναργύρων, λουτρά του Σύλλα καλούμενον, εν οίκημα αντρώδες, αποστρακωμένον διά των απολιθώσεων των άνωθεν καταρρεόντων μεταλλικών υδάτων, και ημίχωστον πλέον μέχρι των λιθίνων του τόξων...".

Στο χώρο αυτό λέγεται ότι έκανε τη λουτροθεραπεία του ο ισχυρός Ρωμαίος στρατηγός Σύλλας, ο οποίος σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες έπασχε από αρθριτικά και βαρύ δερματικό νόσημα. Αλλά το σημαντικό αυτό μνημείο είναι σήμερα προκλητικά παραμελημένο κι ούτε καν ένας στοιχειώδης καθαρισμός από τα συσσωρευμένα χώματα δεν έχει γίνει στο εσωτερικό του, ώστε να αποκαλυφθούν τα κτιστά μέρη επί του φυσικού βράχου και τα λίθινα τόξα, που παραμένουν ημίχωστα, όπως ακριβώς τα περιέγραφε πριν 100 και πλέον χρόνια ο Μωραϊτίδης.

Η μοναδική "μέριμνα" φαίνεται πως έως τώρα ήταν η προσωρινή τοποθέτηση ενός κάγκελου στην πλευρά της εισόδου. Μα δεν υπάρχει ούτε μια ένδειξη για το χώρο, κάποια πινακίδα έστω, να οδηγεί τον επισκέπτη προς τα εκεί, αφού είναι μάλλον απίθανο να ανακαλύψεις τη Σπηλιά του Σύλλα κατά τύχη, λόγω της παράμερης θέσης που βρίσκεται.

Η Έλλη με τη φαντασία της αφέθηκε να ταξιδεύει στη μακρινή εποχή του Σύλλα και χάθηκε για μια στιγμή μέσα στους ατμούς των ιαματικών νερών της στερεμένης πια πηγής...


"Petit Palait": Το παλατάκι των γιασεμιών

Στην άλλη πλευρά της λουτρόπολης, στη μεγάλη της δυτική παραλία, ένα ακόμη ιστορικό ξενοδοχείο τραβάει αμέσως το βλέμμα του επισκέπτη. Πρόκειται για το "Hotel Petit Palait", ένα ξεχωριστού κάλλους κτήριο, που έχει πάψει από αρκετά χρόνια να λειτουργεί ως ξενοδοχείο, πλην όμως διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Έχει μετονομαστεί -άγνωστο από πότε- σε "Villa Hero" και σήμερα είναι ιδιοκτησία του γιατρού Πάνου Σταματόπουλου.

Το έντονο άρωμα των γιασεμιών, που κυριολεκτικά τυλίγουν απ' όλες τις πλευρές το "Petit Palait", μεθούσε τη Μυρτώ και τη Νεφέλη καθώς σουρούπωνε...


Γλύκα της ψυχής και των αισθήσεων

Και το ταξίδι ατέλειωτο... Η "Αίγλη", η "Αύρα", η "Ιστιαία", κι άλλες ακόμη ζωντανές μνήμες, κτήρια περικαλλή ξενοδοχείων, αλλά και ιδιωτικών κατοικιών, όπως του "ευγενεστάτου ιατρού των Λουτρών κυρίου Παπανικολάου" (κατά την έκφραση του Μωραϊτίδη), δίνουν στην πόλη ένα μοναδικό χαρακτήρα, μέσα στη σαγηνευτική ατμόσφαιρα ενός σπάνιου πια ρομαντισμού. Μια γλύκα της ψυχής και των αισθήσεων, ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, δεν έχει διαφορά...


Ευχαριστίες στον Αιδηψιώτη φιλόλογο Θανάση Μάργαρη για την πολύτιμη βοήθεια.
Δ.Μ.


ΠΗΓΗ: dimbarsak.blogspot.com

"Βρικόλακες" στη Νησιώτισσα

Η Ελληνική παράδοση είναι γεμάτη με παρόμοιες ιστορίες από μικρά και συνήθως έρημα νησάκια που ΄΄φιλοξενούσαν΄΄ Βρικόλακες.

Τα πιο γνωστά είναι τα παρακάτω.

Νησάκι Μπαου - Απέναντι από το λιμάνι της Μυκόνου
Νησίδα Εκάτη - Δήλος
Υφαλος Παναγιά η Νησιώτισσα ή Θεανώ - Βόρεια Εύβοια
Νησίδα Καμένη - Σαντορίνη
Νησί Τάφος - Κεφαλονια
Βραχονησίδα Νεκροθήκες και νησίδα Πλατύ - Ψεριμος
Βρυκολακονησια - Βόρεια Σκύρος
Βραχονησίδα Καλαθάς - Χανιά
Δαιμονονησια - Βόρειες Σποράδες
Βραχονησίδα Γονι - Οινουσες
Νησίδα Βενετικό - Χίος

ΠΗΓΗ:metafysiko.gr/

ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΑΙΔΗΨΟΥ

ΕΛΑΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΛΑΣΚΑΡΙΔΟΥ / 1902

Η Αιδηψός το 1950

ΦΩΤΟ: ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ

Ο ευβοϊκός ΧΥΜΟΡ και το "παγκόσμιο" HUMOR

Το Χιούμορ είναι απ’ την Ελληνική λέξη χυμόρ=χυμός (Αριστοτέλης Περί Ψυχής).
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ‘ ς ‘ προφέρεται ως ‘ρ’ (π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
Η πρώτη αναγωγή της προέλευσης του αγγλικού όρου humor γίνεται στην “περί των χυμών του σώματος” θεωρία του Ιπποκράτη. Βάσει αυτής της ιατρικής θεωρίας υφίστανται τέσσερεις κράσεις, που κάθε μία έχει σχέση με την επικράτηση ενός από τους τέσσερεις χυμούς του ανθρώπινου σώματος (χολή, φλέγμα, μέλαινα χολή, αίμα). Όταν υπάρχει αρμονική μίξη των χυμών του σώματος, ο άνθρωπος είναι υγιής και με καλή διάθεση.
Από την ευβοϊκή διάλεκτο το χυμόρ πέρασε στη λατινική γλώσσα ως (h)umor και σήμαινε εκτός από το υγρό, την υγρασία, το χυμό, και τη διάθεση.

Σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στην Αιδηψό

Του Γ. Σταραντζή

Ο Γκαλμπρέϊθ αποκάλεσε τον τουρισμό «Βαρειά Βιομηχανία δίχως φουγάρο». Παραπλήσιες σκέψεις δημοσίευσε το 1951 για τον ελληνικό τουρισμό ο διευθυντής, τότε, της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» Γεώργιος Βλάχος. Η ευλογημένη χώρα μας παρέχει τις πρώτες άριστες ύλες για την ύδρυση και τη λειτουργία μιας τέτοιας βιομηχανίας, παραγωγικής, αποδοτικής και συμβατής προς την ομορφιά και ακεραιότητα του φυσικού περιβάλλοντος.
Ήλιος τουλάχιστον 10 μήνες το χρόνο, θάλασσες, νησιά και βουνά ομορφότερα από τα Ελβετικά παρθένα, ζητούν την τουριστική αξιοποίηση από τον Έλληνα τουριστικό επιχειρηματία. Βεβαιώθηκε επίσημα από αρμόδια κυβερνητικά χείλη (Υπουργός Οικονομικών και Υπουργός Τουρισμού) ότι ο Τουρισμός και… η Εμπορική Ναυτιλία μας είναι οι πιο μεγάλες συναλλαγματοφόρες πηγές της χώρας προσφέροντας το 12-15% επί του Α.Ε.Π. Ενώ όμως η Εμπορική Ναυτιλία μας είναι σταθερή, σε μια πορεία αποδόσεως και μεγεθύνσεως του αποτελέσματος της, ο ελληνικός τουρισμός δεν μπορεί να συγκροτηθεί, έτσι ώστε να αποτελέσει πράγματι κερδοφόρα βιομηχανία για τη χώρα.
Κάθε Κυβέρνηση μοιάζει με το μαθητευόμενο μάγο πάνω στον τουρισμό μας. Τη μια δημιουργείται Υπουργείο Τουρισμού, την άλλη καταργείται και συγχωνεύεται με το Υπουργείο Πολιτισμού και κανένας υπεύθυνος, κατάλληλος φορέας ασκήσεως τουριστικής πολιτικής δεν υπάρχει, επαφιόμενο το άριστο τουριστικό προϊόν δίχως συστηματική, οργανωμένη, μεθοδική εκμετάλλευση.
Ο πρώτος όμως παράγοντας, η πρώτη βασική υποδομή και θεμέλιο της τουριστικής ανάπτυξης - βιομηχανίας είναι ο Άνθρωπος. Τα διαθέσιμα κεφάλαια, κάθε οικονομικοτουριστική δραστηριότητα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία εάν δεν στελεχωθεί από ανθρώπινο δυναμικό. Στελέχη τουριστικά, από διευθυντικά μέχρι υπηρετικά της τουριστικής επιχείρησης, πρέπει να έχουν τουριστική παιδεία και τουριστική αγωγή. Προκύπτει επομένως η εκπαίδευση στελεχών που θα επανδρώνουν τις τουριστικές δραστηριότητες και επιχειρήσεις της χώρας. Οι σχολές τουριστικών επαγγελμάτων όπου οι φοιτούντες διδάσκονται και μαθαίνουν την τουριστική επιστήμη σε όλες τις ειδικότητες για επάνδρωση τουριστικής μονάδας και συναφούς δραστηριότητας, πρέπει όχι μόνο να δημιουργηθούν στη χώρα, αλλά και οι υπάρχουσες να αναβαθμιστούν, ώστε να υπάρξουν απόφοιτοι ικανοί, κατάλληλοι, ταλαντούχοι, που θα επανδρώσουν την τουριστική δραστηριότητα και θα την οδηγήσουν σε ποιοτική αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών.
Είναι θλιβερό το θέαμα να επισκέπτεσαι ξενοδοχεία 5 αστέρων, εστιατόρια πολυτελείας και να διαπιστώνεις ότι το προσωπικό που σε εξυπηρετεί είναι Πακιστανός ή Αλβανίδα, μη γνωρίζοντας την ελληνική γλώσσα. Σχολές τουριστικές πανεπιστημιακού επιπέδου χρειάζεται η χώρα. Η Αιδηψός, η Ναυαρχίδα του παγκόσμιου ιαματικού και παραθεριστικού τουρισμού, διεκδικεί με το σπαθί της την εγκατάσταση και την
ίδρυση μιας τέτοιας σχολής. Είναι το φυσικό περιβάλλον για σχολή τουριστικών επαγγελμάτων η Αιδηψός. Παράγει μόνο τουριστικά προϊόντα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Μια παιδεία τουριστική πλην εμπειρική, μια τουριστική αγωγή γνήσια και ειλικρινής παραδίδεται από γενιά σε γενιά, ώστε να είναι δημιουργημένη μια παράδοση τουριστική. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το πλαίσιο, το έντονα τουριστικό, πρέπει να λειτουργήσει σχολή εκπαιδεύσεως τουριστικών στελεχών.
Οι απόφοιτοι δεν θα επανδρώνουν τις επιχειρήσεις της Βορ. Εύβοιας μόνο, που έχει αναπτύξει, με κέντρο την Αιδηψό, αξιόλογη τουριστική κίνηση, αλλά ολόκληρη την τουριστική Εύβοια και τη χώρα. Στην Αιδηψό υπάρχουν ξενοδοχεία που δεν λειτουργούν το χειμώνα και μπορούν να δεχθούν σπουδαστές της
Σχολής. Υπάρχουν επίσης αίθουσες στα ξενοδοχεία και στο Υδροθεραπευτήριο του Ε.Ο.Τ. στην Αιδηψό που έχει εξαιρετικές αίθουσες για να μεταβληθούν σε αίθουσες διδασκαλίας κατά τη χειμερινή περίοδο. Ένα τουριστικό Πανεπιστήμιο μπορεί να λειτουργήσει το χειμώνα στην Αιδηψό δίχως να διατεθούν υψηλές δαπάνες για έργα υποδομής του. Η Σχολή αυτή μπορεί να είναι αυτοτελής ή να λειτουργεί παράρτημα του Τ.Ε.Ι. που λειτουργεί στα Ψαχνά Ευβοίας. Ακόμη και η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών μπορεί να λειτουργήσει στην Αιδηψό την ειδικότητα της ρευματοπάθειας, στη θεραπεία της οποίας οι γιατροί, εκτός φαρμάκων, προτείνουν και την λουτροθεραπεία των ασθενών στα ιαματικά λουτρά της Αιδηψού.
Η πρόταση, ή υλοποίηση της, είναι ρεαλιστική και μπορεί να λειτουργήσει με χαμηλό οικονομικό κόστος γιατί οι βασικές υποδομές υπάρχουν στην Αιδηψό. Μέσα σε τρία χρόνια θα έχουν αποφοιτήσει άριστοι επιστήμονες τουριστικής ειδικότητας, που θα επανδρώσουν από τη Λίμνη μέχρι το Πευκί τις τουριστικές επιχειρήσεις. Αμέσως δε από τη λειτουργία της, ο φοιτητικός κόσμος και οι γονείς τους, ως επισκέπτες θα τονώσουν την τοπική οικονομία της περιοχής η οποία το χειμώνα … χειμάζεται οικονομικά.

ΠΗΓΗ: evia-logos