Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Τα χουφταλάκια μου


* Γράφει η: soduck


Saturday
Jun 23,2007

ΛουκουμάδεςΠριν πολλά χρόνια, ξεκινάω με τη φίλη μου τη Βάσω να πάμε στη βόρεια Εύβοια για διακοπές. Φτάσαμε με φέρρυ στην Αιδηψό. Βγαίνουμε επιτέλους στο λιμάνι, αφού προηγουμένως με έχει κάνει ρεζίλι και στο έμπα και στο έβγα, γιατί καθόταν μπροστά από το αυτοκίνητο κούναγε χέρια πόδια και φώναζε όσο πιο δυνατά μπορούσε “Πάρτο δεξιάααααα…..Οοοοχι οοοχι έτσιιι! Πάρτο αλλιώωως… Κόοοοοψε κόψε σου λεεεεω….ελα ελα όπως είσαι… Πρόσεχεε” και όλα αυτά χωρίς να έχει ιδέα από οδήγηση. Ήξερε απλώς ότι αυτό με κάνει έξαλλη και το χαιρόταν!
Βγαίνοντας από το λιμάνι δυό δρόμοι ανοίγονταν μπροστά μας. Ο ένας δεξιά ο άλλος αριστερά.

“Από πού να πάω;” ρωτάω με αγωνία, γιατί οι από πίσω ήταν αφηνιασμένοι. Η Βάσω είχε το χέρι στο σαγόνι και το ύφος βαθιάς περισυλλογής.

“Λέγε καλέ και θα μας δαγκώσουν!” Αλλά ο μεγάλος Μανιτού δε μίλησε.

Από πίσω είχαν αρχίσει να ακούγονται τα χαριτωμένα “Προχώρα μωρήηηηηη” και όλα τα σχετικά που φαντάζεστε.
Παίρνω την τύχη μας στα χέρια μου και στρίβω αριστερά.

“Οχι, Οχι από δω! Μπες στο πρώτο δεξιά και σταμάτα!”

Το “σταμάτα” μια κουβέντα είναι.

“Έτσι που τα ‘κανες, θα πάμε από τον μέσα δρόμο τώρα, αλλά προσοχή στα χουφταλάκια μου!”

“Ποιά χουφταλάκια; Τι είναι τα χουφταλάκια;”

Εκείνη απλώς χαμογέλασε και είπε “Ξεκίνα! Το πρώτο δεξιά και όλο ευθεία”.

Μπαίνω στην ευθεία και ξαναρωτάω.

“Θα μου πεις τι είναι τα χουφταλάκια επιτέλους;”

Κοίταξε γύρω-γύρω με ύφος “να κάπου εδώ το είχα..” και ξαφνικά σταματάει το βλέμμα της μπροστά μας. Φωτίζεται και γλυκαίνει όλο της το πρόσωπο με μια γλύκα ανείπωτη.

“Να ένα”, είπε τρυφερά. “Πρόσεχε. Μην κορνάρεις και μην προσπεράσεις.”

Ακολουθώ το βλέμμα της και βλέπω ένα παππουδάκι που πηγαίνει αργά- αργά κι αμέριμνα στη μέση (εντελώς στη μέση όμως!) του δρόμου.

“Και τι κάνουμε τώρα;”

“Τίποτα. Ακολουθείς από απόσταση. Μην ακούσει το αυτοκίνητο και τρομάξει!”

Αν μπορούσε να ακούσει θα το είχε ακούσει ήδη, σκέφτηκα, αλλά δεν το σχολίασα.

“Και μέχρι πότε θα πηγαίνουμε έτσι;”

“Μέχρι να φύγει από το δρόμο.”

“Κι αν πηγαίνει μακριά;”

“Έλα μωρέ! Πόσο μακριά μπορεί να πηγαίνει;”

“Σωστά! Πόσο μακριά να πηγαίνει; Δεν θα είναι γύρω στα 90 τώρα; ”

“Έλαααα, μη μιλάς έτσι για τα χουφταλάκια μου!”

Αυτό το “μου” με ξένιζε. Την έβλεπα με την μπέρτα του Ζορρό (τότε δεν υπήρχε ακόμα ο Σούπερμαν) να τον προστατεύει.

Για καλή μου τύχη το παππουδάκι ήταν κοινωνικός άνθρωπος και τον φώναξαν από ένα πεζοδρόμιο και πήγε προς τα κει.

“Περνάω”, είπα αποφασιστικά.

“Πρόσεχε,” είπε απειλητικά.

Πέρασα σαν να οδηγούσα ανάμεσα σε αυγά και η προσπέραση έγινε αναίμακτα.
Βγήκαμε στο δρόμο για τα Ίλια. Βρήκαμε και το δωμάτιο και ήταν η στιγμή της απόλυτης απόλαυσης και ηρεμίας.
Μπροστά μόνο θάλασσα και πράσινο.
Αφού τακτοποιηθήκαμε, μοιράσαμε κρεβάτια και τα σχετικά, πέρασε ή ώρα. Ήταν πια απόγευμα.

“Θα πάμε στη θάλασσα;” ρώτησα με λαχταρα η άσχετη.

“Θάαλαασσααα;;;;” (Λες και είχε ακούσει ότι θα κάνουμε αναρρίχηση στον Όλυμπο). “Όχι βέβαια! Θα πάμε στην Αιδηψό!”

“Γιατί πουλάκι μου θα πάμε στην Αιδηψό; Από κει δεν ήρθαμε;”

“Θα δεις!”

Ήταν ειδήμων της περιοχής. Τι μπορούσα να πω εγώ; Είμαι και καλός άνθρωπος… Και πήγαμε στην Αιδηψό.

Περπατούσαμε… Περπατούσαμε… Είχα την εντύπωση ότι κάτι ψάχναμε αλλά δε μου έλεγε.
Κάποια στιγμή έθεσα veto.

“Εγώ θα κάτσω εδώ! Κουράστηκα! Θέλω καφέ, θέλω τσιγάρο, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΤΣΩ!!!”

“Εντάξει! Να εκεί θα κάτσουμε!”

Το μαγαζί ήταν γεμάτο παππούδες και γιαγιάδες και είχε μια τεράστια ταμπέλα “ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ”.

“Πες μου ότι δεν το περάσαμε όλο αυτό για να φας λουκουμάδες!”

“Γιατί; Τι έχεις με τους λουκουμάδες;”

Τι να σχολιάσεις…

“Ένα σωρό μαγαζιά περάσαμε που ήταν πιο χαλαρά. Εδώ που είναι πήχτρα θα κάτσουμε;;”

“Ναι! Γιατί τα χουφταλάκια μου ξέρουν που έχει καλούς λουκουμάδες. ”

Δε μίλησα… (Λόγω της ημέρας Αντωνάκη…)

Καθίσαμε. Στο σερβιτόρο ζήτησα καφέ και μια μερίδα λουκουμάδες.

“Θα φας λουκουμάδες;”, με ρώτησε με έκπληξη.

“Εσύ δεν ήθελες λουκουμάδες; Γι αυτό δε με τραβολογάς τόση ώρα;”

Γυρνάει στο σερβιτόρο και λέει αγέρωχα:

“Όχι λουκουμάδες. Έναν ελληνικό σκέτο θα πάρω εγώ!”

Ε! Είχε έρθει ή ώρα για εξηγήσεις.

“Κοίτα τους”, μου λέει. “Κοίτα τους και απόλαυσέ τους. Κοίτα το ύφος τους όταν έρχονται οι λουκουμάδες. Κοίτα το ύφος τους όταν τους τρώνε! Είναι σαν μικρά παιδιά που τους χάρισες το πιο πολύτιμο παιχνίδι. Απλά κοίτα τους… Αυτή την εικόνα ήθελα να ρουφήξω για να θυμηθώ τα σημαντικά.”

Απόμεινα να τους κοιτάω και τους άφησα να με παρασύρουν στη γαλήνη της ηλικίας τους και τη χαρά του μικρού παιδιού.

Εκείνο το καλοκαίρι έγιναν και δικά μου τα χουφταλάκια. Μια λέξη τόσο μα τόσο τρυφερή… Από τότε κάθε χρόνο έκανα το προσκύνημα στην Αιδηψό. Έχω καιρό να πάω και μου ‘χουν λείψει.

Αν πάτε και το βρείτε μπροστά σας να περπατάει αμέριμνο, να μου το προσέξετε. Μην του κορνάρετε και μου τρομάξει.

ΠΗΓΗ: duck.3thirdsorange.com

Η Μύκονος της 3ης ηλικίας




Η Μύκονος της 3ης ηλικίας

Γράφει ο Τάσος Παπαποστόλου

Live your last myth in Aedipsos

Οι ιαματικές πηγές, οι γιατροί που τις συνιστούν για την θεραπεία πολλών παθήσεων, το Ι.Κ.Α που χορηγεί ένα σημαντικό ποσό στους πάσχοντες από αρθριτικά και λοιπές ασθένειες για να κολυμπήσουν στα ιαματικά νερά αλλά και η μικρή απόσταση από την Αθήνα είναι οι προφανείς λόγοι που οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους της τρίτης ηλικίας στην πόλη των Λουτρών Αιδηψού. Το καμάκι, τα ούζα, η μικρή βουλή και τα αρνιά σούβλας είναι οι σημαντικοί λόγοι που κάνουν την Αιδηψό must του καλοκαιριού σε όσους είναι από 60 και άνω. Οι περισσότεροι έρχονται κάθε χρόνο και (θεού θέλοντος) δίνουν ραντεβού και για το επόμενο καλοκαίρι.
Η σεζόν ξεκινά τον Μάιο όπου έρχονται οι οργανωμένοι (ΚΑΠΗ) λόγω φθηνότερων τιμών και διαρκεί μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου. Τα hot spot είναι αρκετά αλλά το νούμερο ένα είναι η πισίνα του Ε.Ο.Τ. Από εκεί θα περάσουν οι περισσότεροι για να κάνουν το ιαματικό μπάνιο τους. Η ώρες αιχμής εκεί αλλά και στις πισίνες των ξενοδοχείων που υδροδοτούνται και αυτές από την πηγή της πόλης με το ιαματικό νερό είναι 6.00 με 8.00 το πρωί. Αρκετές βέβαια είναι οι φορές που διασταυρώνονται οι παππούδες με τους νέους της περιοχής την ώρα που οι τελευταίοι γυρνούν από τα κλαμπ και οι πρώτοι κατευθύνονται προς τις πισίνες. Μετά το μπάνιο οι περισσότεροι πάνε για καφέ και έπειτα στην βουλή. Η βουλή δεν είναι όνομα καφετέριας αλλά πρόκειται για έναν χώρο στο κεντρικό πάρκο της Αιδηψού που συγκεντρώνονται οι παραθεριστές και μιλούν για διάφορα ζητήματα. Μάλιστα ο κάθε ομιλητής αποκαλεί τον άλλο με το προσωνύμιο κ. συνάδελφε ενώ την συνεδρίαση διευθύνει ο πρόεδρος της βουλής της Αιδηψού, ο οποίος κάθε ημέρα είναι διαφορετικός.
Το μεσημεριανό ουζάκι- lunch δεν μπορεί να λείπει με τίποτα από το πρόγραμμα. Εκεί τα εγγονάκια, (πολλοί παππούδες και γιαγιάδες κάνουν διακοπές μαζί με τα εγγόνια τους) τα οποία αποτελούν μία ξεχωριστή φυλή στην Αιδηψό, πετούν από την χαρά τους καθώς τρώνε τον κλασσικό μεζέ που συνοδεύει το ούζο του παππού. Έπειτα σειρά έχει η παραλία και μετά ο μεσημεριανός ύπνος. Στην παραλία όσοι το επιθυμούν και πάλι μπορούν να κολυμπήσουν στα ιαματικά νερά καθώς η μία πηγή καταλήγει στη θάλασσα. Ο συνωστισμός στο συγκεκριμένο σημείο της παραλίας οδηγεί σε καινούριες γνωριμίες που μερικές φορές καταλήγουν σε ειδύλλιο και άλλες σε τσακωμό. Δεν λείπουν βέβαια οι διάφοροι νεαροί και νεαρές που κάνουν ‘παρέα’ σε ηλικιωμένους και ηλικιωμένες έναντι αμοιβής.
Το βράδυ το πλήθος συγκεντρώνεται σε δύο σημεία, το εστιατόριο Νεράιδα που διαθέτει και ζωντανή μουσική αλλά και στα Πλατάνια μία συνοικία που βρίσκονται οι καλύτερες χασαποταβέρνες. Και στα δύο το αλκοόλ και ο χορός έχουν την τιμητική τους ενώ το είδος του φαγητού ( τηγανιτοί μεζέδες, αρνιά, σπληνάντερα, κοκορέτσι κλπ.) δεν θα λέγαμε ότι βοηθάει και πολύ την κατάσταση της υγείας πολλών εκ των παραθεριστών. Αρκετά πράγματα φαίνονται παράξενα σε κάποιον που επισκέπτεται την πόλη για πρώτη φορά, αλλά όλα έχουν τον λόγο τους για να υπάρχουν στην Αιδηψό. Παραδείγματος χάριν ο αριθμός των φαρμακείων είναι δυσανάλογος με τον μόνιμο πληθυσμό της παραθαλάσσιας πόλης σε σημείο που σε κάνει να απορείς πως οι φαρμακοποιοί μπορούν και βγάζουν το ψωμί τους. Όμως μην ξεχνάμε πως το καλοκαίρι από εκεί θα περάσουν οι μισοί Αθηναίοι της τρίτης ηλικίας. Και αυτοί στα συγκεκριμένα καταστήματα είναι καλοί πελάτες.
Επίσης το μπλε διεγερτικό χάπι που αφήνει καλά κέρδη στα φαρμακεία ίσως να καταναλώνεται περισσότερο από κάθε άλλο καθώς και ‘οι παππούδες έχουν ψυχή’. Φόρτο εργασίας έχουν επίσης και οι γιατροί αλλά ακόμα και τα γραφεία τελετών (δυστυχώς) που κάνουν μεταφέρουν όσους έζησαν τις τελευταίες τους διακοπές, από Αιδηψό προς Αθήνα και άλλες πόλεις με τελικό προορισμό πάντα το ‘cavo εν παραδείσω’. Κάτι άλλο που πρέπει να προσθέσουμε για τον συγκεκριμένο καλοκαιρινό προορισμό είναι οι θίασοι που καταφθάνουν σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο για να παρουσιάσουν αποκλειστικά επιθεωρήσεις. Το κοινό της καλοκαιρινής Αιδηψού είναι θεατρόφιλο και μάλιστα έχει και τα είδωλά του.
Ότι συμβαίνει το καλοκαίρι στη Μύκονο με το Ρουβά και τις Ρουβίτσες συμβαίνει στην Αιδηψό με το Βουτσά και τις Βουτσίτσες, οι οποίες βέβαια είναι κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερες από τις θαυμάστριες του Ρουβά. Άλλα μεγάλα ονόματα που λατρεύονται στην Αιδηψό είναι ο κ. Μουστάκας, η κ. Παπανίκα, ο κ. Κωνσταντίνου και βέβαια οι αοιδοί Κατσάμπα (στην Αιδηψό αποκαλούνται Κατσαμπάκια από τους fun τους) οι οποίοι συχνά-πυκνά τραγουδούν στο κέντρο Νεράιδα. Τέλος δεν είναι λίγες οι φορές που η τρίτη ηλικία θυμάται τα νεανικά της χρόνια. Δηλαδή το βράδυ μπορείς να δεις ζευγαράκια που ‘τα έφτιαξαν’ στην Αιδηψό και ζουν τον καλοκαιρινό έρωτά τους στο πάρκο ή στην παραλία. Μάλιστα δεν λείπουν και τα ευτράπελα όπως π.χ. όταν παραπάνω από ένας παππούς διεκδικεί να υπάρξει και κάποια γιαγιά μπορεί χοντρός τσακωμός. Δύο πάντως είναι οι κορυφαίες στιγμές που μας διηγήθηκε κάποιος ντόπιος.
Η πρώτη είναι όταν εθεάθη ένα ζευγάρι μεθυσμένων ηλικιωμένων να κάνει έρωτα στο κεντρικό λιμάνι πάνω σε ένα παγκάκι περιμένοντας το Ferry-boat και η δεύτερη όταν μία γιαγιά πήγε σε μαγαζί εσωρούχων να αγοράσει ζαρτιέρες και sexy νυχτικό αλλά ήταν παχιά και δεν μπορούσε να βρει το νούμερό της. Πάντως μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα σας για την αξιαγάπητη τρίτη ηλικία της Αιδηψού, καθώς όπως λέει και η παροιμία εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θα ‘ρθεις.

ΠΗΓΗ: hollywood.greekreporter.gr

ΣΥΛΛΑΣ Αιδηψού


Η ομάδα μπάσκετ παίδων του ΣΥΛΛΑ Αιδηψού, που συμμετέχει στο πρωτάθλημα Παίδων της ΕΣΚΑΣΕ

ΠΗΓΗ: voriaevia.blogspot.com

Το Κύμα


Είναι μια εξέδρα ξύλινη, σε αρκετό μήκος και πλάτος ανάλογο. Μια εξέδρα ξύλινη, θεμελιωμένη στη θάλασσα εμπρός από το παραδοσιακό ξενοδοχείο «ΙΣΤΙΑΙΑ», με κολόνες «εξοπλισμένου σκυροδέματος», ύψους της και 1/2 η διάσταση. Κολόνες στέρεες, σίδερο και τσιμέντο και ιδιαίτερα «κομψές». Αλλωστε και την ξύλινη εξέδρα που στηρίζουν τη χαρακτηρίζει κι αυτή μια ιδιαίτερη χάρη. Μια εξέδρα ζωτική λοιπόν και που την στηρίζουν «κομψές», τσιμεντένιες κολόνες. Το πρώτο στοιχείο.

Είναι το θεμέλιο!

Και από πάνω της υψώνεται μια οκτάγωνη υαλόφρακτη αίθουσα. Δίπλα της και αριστερά υπερυψωμένη μια μικρότερη εξέδρα 2x2 και πάνω της στηρίζεται ένας στύλος σιδεροκατασκευής l/2mxl/2m πλάτος με χιαστή και ευθείες σιδεριές που καταλήγει σ' ένα φωτιστικό σε εικόνα φάρου.

Αριστερότερα, μία πάλι με σιδηροκατασκευή σκάλα που οδηγεί στο επίπεδο της θάλασσας.

Ολόγυρα από την υαλόφραχτη αίθουσα μια βεράντα την περιβάλλει, και την εξέδρα την αγκαλιάζει προστατευτικό κάγκελο, με ξύλινη κουπαστή.

Τα χρώματα δένουν αρμονικά με το θαλάσσιο χώρο.

Είναι το «ΚΥΜΑ».

Μια κατασκευή που συνδυάζει τη γραφικότητα της εικόνας και μια ομορφιά απέριττη. Η άνετη πρόσβαση στο χώρο προσφέρει τεράστιες δυνατότητες σ' αυτόν.

Είναι (ήταν) σημείο αναφοράς για την Αιδηψό, όπως λειτούργησε ο χώρος.

Είναι το «ΚΥΜΑ».

Λειτούργησε σαν χώρος διασκέδασης, σύμφωνα με το πρότυπο κάθε περιόδου. Σταθερό στοιχείο λειτουργίας του «ΤΟ ΚΑΦΕΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ».

Την περίοδο των πρώτων χρόνων λειτουργίας του και ιδιαίτερα λίγα χρόνια πριν το '40 και την περίοδο του καλοκαιριού, άρχισε να διασκεδάζει τους θαμώνες του το «ΚΥΜΑ». Ιστορείται ότι τον χώρο γέμισε με τις μελωδίες του και ο ΕΝΤ BIANCO με την ορχήστρα του.

Αυτές είναι κάποιες στιγμές αναφοράς που με ιδιαίτερη αίγλη αγκαλιάζουν το«ΚΥΜΑ». Σκέψου ο ΕΝΤ BIANCO με την ορχήστρα του να παιανίζει στην εξέδρα στο «ΚΥΜΑ».

Αργεντίνικες μελωδίες. Όμορφες στιγμές. Για μερικούς μια ιδιαίτερη ανάμνηση, για άλλους άγνωστες ή ξεχασμένες.

Ύστερα η κατοχή. Ο χώρος ερημώθηκε. Αλλωστε τι μπορούσε να προσφέρει; Ούτε έναν απλό καφέ. Ερημώθηκε. Κάποιοι νοσταλγοί έμειναν να στεγάζουν την αγωνία τους. Αγωνίες, πίνοντας έναν καφέ ελληνικής παραγωγής ή από ρεβίθι ή από κριθάρι. Και φυσικά σκέτο, χωρίς ζάχαρη. Η ζάχαρη απλό είδος, υπό εξαφάνιση εκείνο τον καιρό. Και ήταν ακόμη το «ΤΣΙΠΟΥΡΟ» με μεζέ τον «ΓΑΥΡΟ». Προϊόντα της περιοχής. Η θάλασσα και τ' αμπέλια. Σε κάποια τραπέζια, στον υαλόφρακτο χώρο, κάποιοι ξεχνιόντουσαν παίζοντας ξερή, ή πρέφα, ή τις κούπες.

Μια χρονιά, ακόμα κατοχή, το καλοκαίρι του '42, αν θυμάμαι καλά, η Αιδηψός ζωντάνεψε. Δέχτηκε όπως εκείνα τα χρόνια, για «μπάνια». Ήτανε λένε πελάτες από την περιοχή της Φθιώτιδας πολλοί, παραγωγοί σιταριού και φυσικά οικονομική επιφάνεια. Είχανε λοιπόν την δυνατότητα να παραθερίσουν και η Αιδηψός κοντά τους, τους κέρδισε. Το «ΚΥΜΑ» εκείνο το καλοκαίρι γνώρισε ώρες πάλι χαράς και κεφιού. Αγκάλιασε και δέχτηκε τον κόσμο και στη σκιά του, τους στέγασε. Τελείωσε η οδυνηρή περίοδος της κατοχής.

Ξανάρθαν τα χρόνια που πάλι ελεύθεροι έπρεπε να ξαναχτίσουμε ότι είχε καταστραφεί για μια νέα πορεία δημιουργίας.

Το «ΚΥΜΑ», - στόχος καινούργιας περιπέτειας. Νέοι ενοικιαστές. Ο Μιχάλης, ο αδελφός του ο Γιώργος.

Το τσίπουρο βέβαια συνέχισε να προσφέρεται. Φυσικά έγινε πιο πλούσιος ο μεζές. Την ελιά την συντροφεύει τώρα και ο γαύρος, βέβαια και η γαρίδα, το σαγανάκι.

Όμως η μεγάλη αλλαγή είναι μια ΦΙΡΜΑ. Το ΟΥΖΟ 12 είναι λένε γεγονός ιδιαίτερης σημασίας. Το ΟΥΖΟ 12 προσφέρθηκε για πρώτη φορά στο καταναλωτικό κοινό στην εξέδρα στο «ΚΥΜΑ». Συγχρόνως ήρθαν και τα γλυκά του κουταλιού, τα γλυκά του ταψιού. Οι καφέδες ξεχάστηκαν οι κατοχικοί. Τώρα καφές ΛΟΥΜΙΔΗ και ύστερα ο καφές BRAVO. Όλες αυτές οι φίρμες μπήκαν βέβαια στην αγορά της Αιδηψού όταν ο Μπάρμπα-Γιάννης ο καφές (Πεσματζόγλου) και ο Μπάρμπα-Γιάννης ο Μουσμούζης, σταμάτησαν να προμηθεύουν από τα καφεκοπτεία τους την αγορά.

Λοιπόν καφές σε φλιτζάνι χοντρό, σκέτος ελαφρύς ή βαρύς γλυκός. Και ο Γιώργος πάντοτε πρόθυμος να εξυπηρετεί και να εκτελεί την επιθυμία του κάθε πελάτη. Βέβαια αυτές οι εικόνες, καφέδες, τσίπουρο, γλυκά ταψιού, ήτανε τώρα πλέον το σκηνικό του μαγαζιού. Το ΚΥΜΑ έπαιζε απλό ρόλο. Τα τραπέζια στο στεγασμένο χώρο καλύφτηκαν με πράσινη τσόχα, πολλαπλασιάστηκαν, έγιναν στρογγυλά, ειδική παραγγελία καρέκλες με μαλακά επιστρωμένα. Να κάθονται ξεκούραστα οι πελάτες.

Και αυτοί οι πελάτες δεν ήταν όποιοι κι όποιοι. Ήτανε οι ΠΑΙΧΤΕΣ. Το ΚΟΥΝ - ΚΑΝ, η μπιρίμπα και κάπου - κάπου η πόκα. Οι μεγάλες ώρες για το χώρο.

Το καλοκαίρι ιδιαίτερα με ανοιχτά τα παράθυρα.

Τα τραπέζια γύρω - γύρω τα πλαισίωναν παίχτες και από τα δύο φύλα και κάθε ηλικίας.

Μυσταγωγία!! Κανείς δε μιλούσε ή λίγες κουβέντες. Βέβαια υπήρχαν και στιγμές κάποιας έντασης. Τότε ο διάλογος γινότανε σε έντονο ύφος. Δεν κρατούσε πολύ.

Είπαμε ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ! Και ο ΜΥΣΤΗΣ του χώρου ο Μιχάλης.

Μια ιστορία ζωής και ο Μιχάλης είναι αξεπέραστος ΤΥΠΟΣ, το ξαναλέω, αξεπέραστος στο ρόλο του.

Ο Μιχάλης γλεντζές, καλοπροαίρετος, ειρηνοποιός, εξυπηρετούσε φίλους και φίλους, με κάθε τρόπο. Φυσικά και ιδιαίτερα στο γυναικείο φύλο και κουβαρντάς.

ΠΡΕΠΕΙ! ΠΡΕΠΕΙ! Το ΚΥΜΑ να σωθεί.

Και ύστερα να ξαναλειτουργήσει σαν κάποια εστία... .. ίσως και αναμνήσεων.
Γιάννης Καραντζής

ΠΗΓΗ: Βόρεια Εύβοια

Διεθνές Φεστιβάλ Αιδηψού


Ηταν μια ιδέα, που έγινε πράξη από το Σύλλογο Ξενοδόχων Αιδηψού και τον πρόεδρο Γιώργο Πολίτη. Σιγά, σιγά ανδρώθηκε, γιγαντώθηκε και αγκαλιάστηκε απ' όλο τον κόσμο. Ο Δήμος Αιδηψού πήρε τη σκυτάλη και συνεχίζει...

Είναι το σπουδαιότερο πολιτιστικό γεγονός για τη Βόρεια Εύβοια και από τα σημαντικότερα στην Ελλάδα. Είναι το Διεθνές Φεστιβάλ Λουτρών Αιδηψού.

Οι φετινές εκδηλώσεις ήταν αφιερωμένες στην ειρήνη των λαών.

Έτσι για την ειρήνη τραγούδησαν, χόρεψαν συγκροτήματα από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Τυνησία, τη Συρία, την Αίγυπτο. Κάθε χρόνο καλλιτέχνες απ' όλη την Μεσόγειο και τα Βαλκάνια καταθέτουν την ψυχή τους εδώ. Οι κάτοικοι της Λουτρόπολης και οι παραθεριστές το τιμούν και κάθε χρόνο το περιμένουν. Θα μπορούσε να γίνει το σημείο αναφοράς όλων των πολιτιστικών φορέων που παράγουν έργο από τη Βόρεια Εύβοια και να το παρουσιάζουν εδώ. Και όλοι θα πρέπει να το παρακολουθούν. Ο Δήμαρχος κ. Πολυχρόνης Ματάκιας άνοιξε τις εργασίες του φεστιβάλ μ' αυτά τα λόγια «Ο πολιτισμός για μας είναι η μέγιστη προσφορά για τον άνθρωπο. Ο πολιτισμός είναι πράξη δημοκρατίας. Αυτό το μήνυμα εκφράζει την πεποίθηση όλων όσων συνεργάστηκαν για την επιτυχία του φεστιβάλ».

Στις φετινές εκδηλώσεις έδωσαν το παρόν του και η χορωδία του Δήμου Λίμνης, η παραδοσιακή χορωδία της Αιδηψού, η Δημοτική Χορωδία Αιδηψού, το χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Αιδηψού και η Σχολή Χορού της Κας Νατάσας Τσουκαλά.

Το συντονισμό των εκδηλώσεων είχε η Κα Κίτσα Βάγια που λίγο κόντεψε να ξεπεράσει με το κρυφό ταλέντο της και τον κ. Κωστάλα. Τα σκηνικά και τα έπαθλα που είχαν σαν βάση την Πέτρα Αιδηψού σχεδίασε η κ. Λιάνα Κώνστα ξεδιπλώνοντας και αυτή το «άγνωστο» για μας ταλέντο της. Τέλος πολύτιμη ήταν η προσφορά για τις δύσκολες δουλειές του στησίματος των παιδιών της ΔΕΠΑΑ με επικεφαλής τον Μάνθο Καλαντζή καθώς και τον πανέμορφων κοριτσιών που αντί να βάλουν τις τουαλέτες τους -όπως συνηθίζεται- και χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία έστρωναν και μάζευαν τις εκατοντάδες καρέκλες των θεατών. Βλέπετε όταν τα φώτα είναι αναμμένα και όλα έτοιμα θα πρέπει να σκεφτόμαστε και αυτούς που μένουν μετά. Όταν σβήνουν τα φώτα!!!!

Πολύ ωραία ήταν η φιλαρμονική του Δήμου Αιδηψού μόνο που δεν καταλάβαμε γιατί όταν τελείωσαν έπαιρναν κατευθείαν το φέρυ μπωτ και περνούσαν απέναντι!


ΠΗΓΗ: Βόρεια Εύβοια

Ηλεκτροκίνητον αρτοποιείο στη Αιδηψό


... και μια πρόταση για το χωριό Αιδηψός

Στον κεντρικό δρόμο της Αιδηψού που οδηγεί στην Γουργουβίτσα υπάρχει ένα παλιό κτίριο. Πάνω στην είσοδο και σε περίοπτη θέση υπάρχει η ταμπέλα της επιχείρησης: ΗΛΕΚΤΡΟΚΙΝΗΤΟΝ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟΝ.

Ρωτήσαμε τους κατοίκους της γειτονιάς και μας είπαν ότι παλιότερα το ζυμάρι το ζύμωναν με τα πόδια και με γαλότσες. Αλλωστε στα Λουτρά της Αιδηψού η ζήτηση σε ψωμί το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλη. Έτσι το ηλεκτροκίνητον της εποχής αρτοποιείο μπορούσε άνετα να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της εποχής για ψωμί και επιπλέον; Οι γαλότσες και τα ιδρωμένα πόδια τέλος. Ποιος λοιπόν δεν θα προτιμούσε το Ηλεκτροκίνητον Αρτοποιείον;

Το χωριό όπως το λένε οι Αιδηψιώτες μετά από μια σύντομη περιήγηση στις γραφικές του γειτονιές ανακαλύψαμε ότι έχει ακόμη πλούσιο λαογραφικό υλικό, παλιά κτίρια, εκκλησιές πανάρχαιες, έχει κρατήσει κάτι από την τοπικότητά της στοιχείο απαραίτητο για τον τουρίστα που θέλει να δει και κάτι άλλο εκτός από τις πολυκατοικίες και τις πέρκουλες της παραλίας, τα φασφουτάδικα και την τσιμεντοποίηση.

Πρότασή μας: Το χωριό Αιδηψός προσφέρεται για την δημιουργία Λαογραφικού Μουσείου και την ταυτόχρονη λειτουργία με στέκι για καφέ και ντόπια γλυκίσματα. Κτίρια παλιά με αυλή μπροστά υπάρχουν άφθονα. Επίσης αντί ο Δήμος να τσιμεντώνει τους δρόμους ας τους πλακοστρώσει και να κάνει προέκταση στο μονοπάτι που υπάρχει παράλληλα με το ποταμάκι, και οδηγεί στον παλιό νερόμυλο. Να κάνει δηλαδή διαδρομές πλακόστρωτες στο παλιό τμήμα του χωριού. Επίσης να ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης για την διατήρηση της παλιάς αρχιτεκτονικής των κτιρίων. Επιπλέον ας πάει κάποιος να βρει ένα ιδιωτικό γραφείο που ασχολείται με αναπαλαιώσεις κτιρίων για να δοθούν κίνητρα στους πολίτες που τα κατέχουν.

Ως πότε ο τουρίστας θα αρκείται στα ζεστά μπάνια και στο δωμάτιο με κλιματισμό. Η ανάπτυξη του τουρισμού έρχεται και από μικρές αλλά πολλές δράσεις. Δεν χρειάζονται μεγάλες χρηματοδοτήσεις. Όραμα χρειάζεται. Το όνομα της Λουτρόπολης το παραλάβαμε δεν το έφτιαξε η γενιά μας. Για να το διατηρήσουμε πρέπει να κάνουμε κάτι. Εκτός κι αν ισχύει για μας το ρητό "τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους κώλους".

ΠΗΓΗ: Βόρεια Εύβοια

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...


1823: 400 Ευβοιείς επαναστάτες αντιμετωπίζουν επίθεση 17.000 τούρκων και, αφού τους κρατούν όλη την ημέρα, πέφτουν ηρωικά μέχρι τον τελευταίο.

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

ΑΣΤΗΝ ΚΑΤΩ!






Άσε κάτω την Εύβοια (και την Ελλάδα) ρε!!!!!!!!

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ omadaneoneforiakon.blogspot.com/

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Πυροβολισμοί στην παραλία Γαλατάκι στη Λίμνη Ευβοίας


Επίθεση χωρίς εμφανή λόγο δέχθηκαν έξι Έλληνες στην παραλία Γαλατάκι της Λίμνης Ευβοιας από τρείς Αλβανους!
Ο ένας εκ των δραστών οπλισμένος με καραμπίνα πυροβόλησε και τραυματισε ένας 26χρονο στο χέρι και με τη λαβή της καραμπίνας έναν 23χρονο στο κεφάλι.
Οι τρεις αλλοδαποί εξαφανίστηκαν και...

αναζητούνται από την αστυνομία ενώ οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Ιατρικό κέντρο!

Ως πιθανή αιτία της συμπλοκής εκτιμάται από την αστυνομία παρεξήγηση νωρίτερα στο δρόμο!


ΠΗΓΗ: evia.tv