Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΥΣΙΚΑ


Στις ελληνικές παραδόσεις που συγκέντρωσε στις αρχές του αιώνα ο Νικόλαος Πολίτης εμφανίζεται συχνά το μοτίβο της αμαρτωλής πολιτείας, την οποία τιμωρεί ο Θεός, εξαφανίζοντάς την από προσώπου γης με ένα σεισμό. Χαρακτηριστική είναι η παράδοση για τη βουλιαγμένη πόλη Βαβέλ που προέρχεται από την Εύβοια: "Κοντά 'ς την Αιδηψό είναι μία λίμνη. Εκεί τον παλαιό καιρό ήταν μία πολιτεία, που την έλεγαν Βαβέλ, και για ταις αμαρτίαις και ταις αισχραίς πράξαις των ανθρώπων που βρισκόνταν εις αυτή, τους ωργίστη ο Θεός και την εβούλιαξε την πολιτεία και την έκαμε λίμνη" (Ν. Γ. Πολίτου, "Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού. Παραδόσεις", τ. Α', Αθήναι 1904)

-----------------------------------------------------------------------------------------

Ο κ. Ανδρέας Φραγκούλης διευθυντής του ξενοδοχείου St. Goerge Κέρκυρας αγαπούσε όταν ήταν μαθητής μια συμμαθήτριά του με την οποία συγκατοικούσε και συνεννοούνταν μεταξύ τους με συνθηματικούς κρότους. Το 1919 η μαθήτρια η οποία είχε και εξαιρετικές διανοητικές δυνάμεις πέθανε από μηνιγγίτιδα, την ίδια μέρα ο κ. Φραγκούλης βρισκόταν σ’ ένα ξενοδοχείο της Αιδηψού και άκουσε κατά το σούρουπο τους ίδιους συνθηματικούς κρότους. Το γεγονός του προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και πήγε προς το παράθυρο για να δει μήπως ήταν κανείς έξω. Τρεις μέρες αργότερα έλαβε γράμμα ότι η κοπέλα πέθανε την ίδια ώρα.

Πηγή: Ψυχικαί έρευναι Τεύχος 12 Τόμος 12ος Δεκέμβριος 1936 σελ.170

----------------------------------------------------------------------------------------

Μια παράδοση από την Εύβοια αναφέρεται σε μια βαθιά χαράδρα ανάμεσα στον Άγιο και την Αιδηψό. Σύμφωνα με τους ντόπιους, μερικές φορές τα μεσάνυχτα ένας τρομακτικός άνεμος ξεσπούσε και φυσούσε για τρία λεπτά. Όποιος τύχαινε να περάσει από εκεί, έμενε κουφός ή τρελός ή πέθαινε.

Πηγή: Οι πύλες του Αλλόκοσμου, Θανάσης Βέμπος, Εκδόσεις Μάριος Βερέττας, σελ. 288

----------------------------------------------------------------------------------

• ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΗ ΠΥΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ!
Η «Δέλτα» είναι ένα από τα πιο αινιγματικά πρόσωπα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας στην Ελλάδα. Είχε ξεσηκώσει ένα πλήθος συζητήσεων και προβληματισμών όταν στο Strange 15 δημοσίευσε τον ισχυρισμό της ότι έρχεται σε επαφή με εξωγήινους. Πρόσφατα αποφάσισε να μας ταρακουνήσει για ακόμη μια φορά με μια πολύ παράξενη ανακάλυψή της: Μια «σκουληκότρυπα», δηλαδή έναν τόπο που συνδέει μυστηριωδώς, δύο απομακρυσμένες περιοχές αναμεταξύ τους: ένα χωριό της Εύβοιας, με το κέντρο μιας πόλης που μοιάζει με την Αθήνα!
Strange Το Αληθινό
Απαγορευμένο Περιοδικό!
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β'
TEYXOΣ Νο 83
(Δεκέμβριος 2005
))

Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης που έζησε στο μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ που βρίσκεται κοντά στη Λίμνη Ευβοίας, όταν οι κάτοικοι των διπλανών χωριών τον παρακαλούσαν να κάνουν μια λιτανεία να βρέξει γιατί κινδύνευαν τα σπαρτά τους, αυτός ο Άγιος γέροντας ξεκινούσε τη λιτανεία μαζί με τον κόσμο, και μέχρι πριν ακόμη πριν φτάσουν στην πρώτη στροφή του δρόμου φεύγοντας από το μοναστήρι, ξεκίναγαν τα μπουμπουνητά και στη συνέχεια έβρεχε. Και εδώ η βροχή εξηγείται από τους φυσικούς νόμους, το θαυμαστό είναι όμως το ποιος διέταζε να μαζευτούν τα σύννεφα από το πουθενά και να φέρουν τη βροχή.


--------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι "Γαλάτες" της Εύβοιας και το μαγικό τους φίλτρο

Παρρησία - Μάρτιος 2002


«Το γαλτσαδιώτικο νερό είναι παλαβονέρι

Παλαβωσάνε τα παιδιά, παλάβωσαν κι οι γέροι

Χωριό 'ναι κι η Μονοκαρυά, χωριό 'ναι τα Καμάρια

Σαν τους Γαλτσάδες το χωριό άλλο χωριό δεν είναι

Είναι ψηλό κι αγναντερό κι η βρύση του στο ρέμα

Πάν' τα κορίτσια για νερό, γυρίζουν φιλημένα»

(τοπικό τραγούδι)

Oι Γαλατσάδες είναι ένα ορεινό χωριουδάκι στο βόρειο άκρο της

Εύβοιας, το οποίο ακόμη αντιστέκεται στην εισβολή των σύγχρονων

«Ρωμαίων» κατακτητών. Όπως το θρυλικό γαλατικό χωριό, έχουν κι οι

Γαλατσάδες το μαγικό τους φίλτρο, που δεν είναι άλλο από το

θαυματουργό τους νερό. Και το δημοτικό τους τραγούδι γι' αυτό το

νερό κυρίως μιλάει. Δε μας ενδιαφέρει τόσο η επιστημονική ανάλυση

του νερού, όσο μας ενδιαφέρει η βαθιά πίστη των παλιών κατοίκων στη

θαυματουργή του δύναμη. Μας εντυπωσιάζει δε το γεγονός ότι ο

καρκίνος δε ζυγώνει τους Γαλατσάδες. Πώς να εξηγηθεί τούτο το

μοναδικό φαινόμενο;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου