Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Η ΕΥΒΟΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ


ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ / ΡΑΨΩΔΙΑ Β

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΕΔΒ 1977

Μετάφραση Ιακώβου Πολυλά

(…) και αυτόν σαράντα ολόμαυρα καράβι’ ακολουθούσαν

των Λοκρών, πού ‘ναι αντίπερα της ιεράς Ευβοίας.

Και τους ανδρείους Άβαντας κατοίκους της Ευβοίας

από Χαλκίδ’ Ερέτριαν και απ’ την σταφυλοφόραν

Ιστιαίαν και Κήρινθον ακρόγιαλην και ακόμη

από το Δίον το υψηλό, την Κάρυστον και Στύρα,

τους διοικούσε ο φοβερός στην μάχην Ελεφήνωρ

Χαλκωδοντιάδης αρχηγός των ψυχερών Αβάντων.

Γοργόποδοι με τα μαλλιά στες πλάτες απλωμένα,

Λογχιστές ήσαν πρόθυμοι με τα μακριά κοντάρια

στα στήθη επάνω των εχθρών τους θώρακες να σπάσουν,

και αυτόν σαράντα ολόμαυρα καράβια ακολουθούσαν. (…)

Στα Ορφικά επαληθεύεται ότι οι Αργοναύτες έχουν πάρει κατεύθυνση προς τη Δύση. «Ο δε Κάνθος ο Αβαντιάδης διεκπεραιώθηκε από την Εύβοια (για το ταξίδι). Αυτός κατανικήθηκε από τη μοίρα και η ανάγκη του επέβαλε στο τέλος να πεθάνει πάνω (υπεράνω) από τη Λιβύη και να λησμονήση το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα». (στ. 133-161).

Κατά μια εκδοχή η Δηιάνειρα κρεμάστηκε, και η αντίζηλός της, η Ιόλη που έγινε η αιτία της συμφοράς του Ηρακλή, έφυγε μαζί με τον Ηρακλή: «απεβιβάσθηκαν εις το ακρωτήριον Κηναίον της Ευβοίας, όπου ο Ήρως έκτισε βωμόν εις τον Κηναίον Δία». (Ζαν Ρισπέν, «Ελληνική Μυθολογία», Δαρεμά, Αθήνα 1977).

Το Κηναίον της Εύβοιας μας υπενθυμίζει τον Κύνα-Δία και τον Εύβοιο-Διόνυσο, δηλαδή το Σείριο. Ο Ηρακλής έγινε Θεός και σήμερα τον βλέπουμε καταστερισμένο στον ουρανό με το ρόπαλό του. Η θυσία και η ανάστασή του ήταν από τα αγαπημένα θέματα της τέχνης της Ελλάδας, που συχνά περιγράφει τη θριαμβευτική είσοδο στον Όλυμπο.

Οι σχολιαστές του κειμένου του Λουκιανού «Η Δίκη των Φωνηέντων», Δ. Μάνος & Δ. Ζαγορίτης, μας πληροφορούν ότι: «Πιστεύεται ότι ο Κάδμος εισήγαγεν εις την Ελλάδα ανώτερον πολιτισμόν από τον έως τότε υπάρχοντα και πρώτος εσχημάτισε το ελληνικόν αλφάβητον. Κατ’ άλλους, όμως, ο σχηματίσας το ελληνικό αλφάβητο ήτο ο Παλαμήδης, υιός του Ναυπλίου, βασιλέως της Εύβοιας και της Κλυμένης ή της Ησιόνης. Ο Παλαμήδης ήτο περίφημος διά το εφευρετικόν του πνεύμα και ανεκάλυψε την προσποιητήν μωρίαν του Οδυσσέως, ο οποίος δεν ήθελε να εκστρατεύσει εις την Τροίαν. Κατά τινάς ο Παλαμήδης προσέθεσε μόνον εις το αλφάβητον τα γράμματα ξ, π, φ και χ…».

«Για το θεό Διόνυσο»: Η Ινώ με τις αδελφές της, που φύλαγαν την ιερή Κιβωτό της Θήβας, υποχρεώθηκαν να την πάρουν απ’ τη Βοιωτία επειδή λόγω της ακτινοβολία της ερήμωνε τη γη απ’ τα φυτά. «Τότε απεφάσισαν με τις πιστές συντρόφους τους να φύγουν από το βουνό μακριά από τη βοιωτική γη. Έπρεπε τούτο να γίνει, έπρεπε, για να στολιστεί μια γη άγονη μέχρι τότε με φυτά.

Ο Ιερός χορός σηκώνει το ιερό κιβώτιο και, όπως ήταν καταστόλιστο, το βάζει στην ράχη ενός όνου. Φτάνουν στην παραλία του Ευρίπου, όπου συναντούν ένα γέροντα, που ήταν κι αυτός και η οικογένειά του ναυτικοί. Βλέπει ότι αυτές οι γυναίκες ζητούν από τους ψαράδες να τις περάσουν με τις βάρκες τους. Κι’ αυτός, με μεγάλο σεβασμό δέχεται τις άγιες γυναίκες. Και να, που τα φυλλώματα του κισσαμπελιού ανθίζουν και τυλίγονται κάτω από τα έδρανα. Στην πρύμνη τα ώριμα σταφύλια και ο κισσός σχηματίζουν ένα λίκνον. Οι ψαράδες πηδούν στη θάλασσα κατατρομαγμένοι, όμως έχουν φτάσει πια στην ακτή. Οι γυναίκες έφεραν τον θεό στην Εύβοια, στο σπίτι του Αρισταίου, που κατοικούσε στην κορυφή ενός βουνού, σε μια σπηλιά. Αυτός είχε διδάξει στους ανθρώπους, όταν ήταν άγριοι ακόμη, χίλιες εφευρέσεις, χρήσιμες στη ζωή…».

Η κιβωτός της Θήβας βρέθηκε σε πολύ καλά χέρια, δηλαδή στο μύστη Αρισταία, που ήθελε ηλεκτρονικό υπολογιστή για να μετρήσει τα γήινα χρόνια του. Ο Αρισταίας, όχι μόνο συνέχισε να ζει, πάντα μπαινοβγαίνοντας από τις πύλες του Άδη, αλλά πραγματοποίησε και πολλά ταξίδια, κυρίως στη Ρωσία και την άπω Ανατολή. (Οππιανός)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου